Aniu…
tak trudno uwierzyć, że Ciebie już nie ma, że nie zobaczymy Cię na szkolnym korytarzu, że nie obdarzysz nas swoim łagodnym, delikatnym i spokojnym uśmiechem. Choroba przyszła nagle, była bezlitosna - zabierała Ci z dnia na dzień siły, ale Ty nie poddawałaś się.

Przeżyłaś swe życie w najpiękniejszy dla Ciebie sposób. Swym charakterem, postawą życiową, poświęceniem wobec uczniów i najbliższych, pogodą ducha, otwartością i życzliwością wobec drugiego człowieka, angażowałaś się w problemy swoich wychowanków z matczyną troską, zabiegałaś o sprawy drobne i ważne. Kochałaś pracę, a dobro ucznia było dla Ciebie zawsze najważniejsze. Spełniałaś się w trudnej pracy nauczycielskiej.

Dziś udzielasz nam ważnej lekcji: „Śpieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą” /ks. Jan Twardowski/. Uczysz nas, że nie wolno marnować żadnej chwili swego życia, trzeba wybierać to, co najważniejsze, trwałe, nieprzemijające. Dziękujemy za Twoją niewymuszoną obecność wśród nas. Za każdy gest przychylności, koleżeństwa, życzliwości. Będziesz obecna w naszej Pamięci i we wspomnieniach.

Teraz odpocznij, a kiedy będziesz w nowym świecie, kiedy rozpoczniesz nowy tydzień lekcji prostując dusze nowych uczniów, kiedy zasiądziesz w nowym gronie, kiedyś dołączymy – trzymaj tam dla nas miejsce…

Aniu…Koleżanko, Przyjaciółko, Nauczycielko!
Będziesz żyła w naszej pamięci zawsze…

Rodzinie składamy szczere wyrazy współczucia, łącząc się z nią w żalu i żałobie.
Dyrekcja i Grono Pedagogiczne, pracownicy administracji i obsługi, uczniowie i absolwenci, Rada Rodziców ZSnr3